MAIATZEKO URTEBETETZEAK

— Ea txintxo egoten zareten hor atzean, esan zuen aitak.

— Baina kakanarruari lokarriak askatzen ari nintzaion, besterik ez!, esan nuen nik.

Nire arrebak barre-algara zaratatsuak egiten ditu lokarriak askatzen dizkiodan bakoitzean, eta oraingoan ere barrez lehertu beharrean zegoen. Eta hark barre egiten duen bakoitzean, nik ere bai. Sinple samarra naiz batzuetan, agian.

— Ez dago giro gaur hemen, esan zuen amak.

Eta gure amak hori esaten duenean, hobe da isil-isilik egotea; pentsa dezatela ez gaudela bertan.

— Nik giroa nahi dut, jarri aire girotua! esan zuen arrebak, betiko moduan ez baitzen ezertaz jabetu.

— Gero, bihotza, aurrerago jarriko dugu, esan zuen amak.

— Arazorik izan al duzu, aita? Galdetu nuen nik; izan ere, tarteka helduen antzera jokatzea gogoko baitut.

— Lasai, maitea, inolako arazorik ez, esan zuen amak.

— Aitak arnasa sakon hartu eta esan zuen: Tira, amak eta biok hitzordua dugu astelehenean Errenta Aitorpena egiteko.

— Ikusten duzunez, esan zuen amak, eta atzera begiratu eta zera esan zidan, ez dago inolako arazorik. Txertoa jartzearen antzekoa da. Jarri aurretik oso urduri egoten zara, baina gero, zure onerako izaten da.

Amak oso gogoko du «zure onerako izaten da» esatea, baina ziztadak min ematen du. Beraz, gurasoek txertoren bat hartu behar dute, edo horrelako zerbait. Ez da harritzekoa aita urduri egotea. Ama lasai dago. Halakoa da hura.

— Nik aire girotua nahi dut, esan zuen arreba txikiak; izan ere, beti hitz eta pitz ari da, baina ez da gai elkarrizketa bat izateko.

Eskerrak herrira iristen ari ginen eta autotik berehala jaitsi ginen.

— Nik aire girotua nahi dut, errepikatu zuen kakanarruak.

Iaz, oraindik hitz egiten ez zekielarik, askoz lasaiago ibili ginen.

Autotik jaitsi ginenean, Errenta Aitorpenaren kontu hori zer zen galdetu nion amari.

— Gero azalduko dizut, esan zidan, eta lasterka alde egin zuen amona agurtzera.

Jakin-min horrek egun osoan iraun zidan.